Neuromobilizacja to doskonała metoda terapii manualnej, która ma za zadanie poprawę działania układu nerwowego człowieka. Obejmuje diagnostykę zaburzeń układu nerwowego oraz próbę zlikwidowania zdiagnozowanych nieprawidłowości poprzez bezpośrednie oddziaływanie na nerw. Neuromobilizacja spełnia szereg ważnych funkcji, począwszy od zbadania i zdiagnozowania zaburzenia po redukcję napięć i bólu. Jej najczęstszym zastosowaniem jest leczenie bólu, a co za tym idzie – poprawa jakości życia.
Wprowadzenie neuromobilizacji jako formy terapii w najwcześniejszym stadium choroby zapobiega nieodwracalnym zmianom w organizmie. Istnieją dwa rodzaje neuromobilizacji: ślizgowa i rozciągowa. W zależności od przebiegu nerwu powtarza się wielokrotnie określone pozycje ręki, nogi lub kręgosłupa, powodując tym samym jego rozciąganie lub przesuwanie względem tkanek. Terapeuta rozpoczyna od postawienia diagnozy polegającej na przeprowadzeniu testów napięciowych i ruchomościowych oraz zbadaniu czucia i odruchów. Proces leczenia polega na zastosowaniu odpowiedniej do danego schorzenia techniki neuromobilizacji, czyli napinaniu i rozciąganiu danego nerwa. Poddawany zabiegowi pacjent często czuje ciepło rozchodzące się po całym ciele aż do palców, a sam zabieg jest bezbolesny i relaksujący. Bardzo często efekty są natychmiastowe i pacjent zgłasza poprawę w ruchomości danego stawu i zmniejszenie się bólu. Aby efekty się utrzymały, chory powinien ćwiczyć w domu i wykonywać zadane przez terapeutę zadania samodzielnie.
Neuromobilizacji mogą poddawać się pacjenci z różnego rodzaju dolegliwościami. Terapia znajdzie skuteczne zastosowanie w leczeniu ostrych stanów zapalnych, dolegliwości bólowych, nieprawidłowego działania narządów jamy brzusznej, zaburzeń mięśniowych, zaburzeń czucia, ograniczeń ruchomości w stawach, zmniejszenia siły mięśniowej, braku równowagi psychofizycznej. Z zabiegów neuromobilizacyjnych skorzystać mogą również pacjenci po przebytych udarach mózgu, po operacjach kręgosłupa, przy rwie kulszowej i brakowej czy innych schorzeniach ze strony układu nerwowego. Efektem prowadzonej terapii jest zmniejszenie lub całkowite ustąpienie bólu, poprawa czucia i rozluźnienie napiętych mięśni. Tkanka nerwowa jest lepiej ukrwiona, poprawie ulega jej uelastycznienie i funkcjonowanie. Odtworzenie przewodzenia nerwowego i właściwej pracy nerwu powoduje, że pacjent nie odczuwa piekącego bólu, drętwienia, mrowienia i pieczenia, a tym samym jakość życia ulega znacznej poprawie.